Pasożyty kontrolujące mózg | Mózg vs Labubu | Sieć autostrad w mózgu | Najstraszniejsze naukowo horrory | Wydanie 58

SeeWidely/ 26 października, 2025/ NeuroEfektywnie

NeuroEfektywnie 🧠 | Wydanie nr 58

Pasożyty kontrolujące mózg | Mózg vs Labubu | Sieć autostrad w mózgu | Najstraszniejsze naukowo horrory | Wydanie 58

Marcin P Stopa SeeWidely 2
Marcin P. Stopa

Head of NeuroResearch @ Neuroinsight Lab by SeeWidely

Co w nowym wydaniu?

  • Pasożyty kontrolujące mózg czy zamieniające w zombie? Osoby zakażone Toxoplasmozą zakładają firmy 1,7x częściej?

  • 🧠 Mózg vs Labubu 😈 Jak strasznie słodkie maskotki zawładnęły umysłami 80 000 000 klientów?

  • Twój mózg ma własną sieć autostrad, której nigdy nie widziałeś(-aś)

  • Które horrory są najstraszniejsze z naukowego punktu widzenia?

Zapraszam do nowego wydania biuletynu NeuroEfektywnie 🧠 – owocnej i przyjemnej lektury 🙂

#1

Pasożyty kontrolujące mózg czy zamieniające w zombie?
Osoby zakażone Toxoplasmozą zakładają firmy 1,7x częściej?

Nauka pisze bardziej przerażające scenariusze niż japońskie horrory.

W naturze istnieją pasożyty, które dosłownie przejmują kontrolę nad mózgami swoich żywicieli.

Toxoplasma gondii – jednokomórkowy pasożyt infekujący około jedną trzecią ludzkości (szacunkowo 25-30% populacji światowej)- sprawia, że zainfekowane myszy i szczury tracą strach przed drapieżnikami jak koty i wręcz się do nich przyciągają.

🎯 Cel?

Zwiększyć szanse na zjedzenie przez kota, gdzie pasożyt może się rozmnażać.

Jak to możliwe?

Badania z Uniwersytetu Kalifornijskiego pokazują, że Toxoplasma:

  • Rozgaszcza się w mózgu, z niektórymi badaniami wskazującymi na nieco wyższą koncentrację szczególnie w ciałach migdałowatych odpowiedzialnych za reakcję strachu;

  • Wpływa na poziom testosteronu, zmieniając zachowania społeczne;

  • Modyfikuje działanie neurotransmiterów, w tym dopaminy i serotoniny.

Jeszcze bardziej spektakularne działanie ma Dicrocoelium dendriticum – motylica wątrobowa atakująca mózgi mrówek.

🔬 Mechanizm zombifikacji:

Jedna z setek larw migruje do mózgu mrówki i osiedla się w zwoju podnerwowym, odpowiedzialnym za kontrolę mięśni żuchwy.

Rezultat? 

Zainfekowane mrówki każdego wieczoru wspinają się na źdźbła trawy i zagryzają je szczękami w stanie tężca – idealnie wystawione na zjedzenie przez pasące się zwierzęta.

Najnowsze badania odkryły, że kontrola jest jeszcze bardziej wyrafinowana niż sądzono:

  • W chłodne poranki i wieczory (kiedy pasą się zwierzęta) mrówki „zombie” wspinają się na trawę;

  • Gdy robi się gorąco, schodzą w dół, by uniknąć śmiertelnego przegrzania.

To temperatura pełni rolę „przełącznika zombie”.

Co najbardziej niepokojące?

U ludzi zainfekowanych Toxoplasma obserwuje się:

  • Zwiększoną skłonność do podejmowania ryzyka;

  • Zmiany osobowości;

  • Statystycznie wyższe prawdopodobieństwo zakładania własnej firmy (1,7x);

  • Związki z niektórymi zaburzeniami psychicznymi.

Czy pasożyt może wpływać na nasze decyzje biznesowe i życiowe? 

Badania nad tym trwają, ale związki są intrygujące.

Natura od milionów lat doskonali techniki wpływu na zachowanie – także w ten sposób.

PS

Na wideo poniżej możesz zobaczyć mikroskopijnego przedstawiciela bezkręgowców, które nazywają się Wrotki 😉

#2

🧠 Mózg vs Labubu 😈
Jak strasznie słodkie maskotki zawładnęły umysłami 80 000 000 klientów?

„Nie dość, że brzydkie to… to jeszcze drogie”

Jednak seria Labubu w tym roku osiągnie prawdopodobnie sprzedaż na poziomie 5 000 000 000 $ przebijając prognozy o kilkaset procent – dlaczego?

Pop Mart wykorzystał po mistrzowsku równocześnie kilka bardzo mocnych mechanizmów w mózgu:

🧠 Cute Aggression – paradoks w mózgu

Produkty ugly-cute aktywują jednocześnie dwa przeciwstawne systemy 🧠:

  • Układ opiekuńczy (duże oczy, okrągłe kształty)

  • System ostrzegawczy (zęby, nieproporcja, „coś nie tak”)


Ten dysonans poznawczy sprawia, że mózg musi „przepracować” sprzeczne sygnały.

Labubu jest bardziej zapamiętywane niż standardowe „słodkie” rzeczy, bo wymaga większego zaangażowania poznawczego. To też sprawia, że jest bardziej oryginalne, wyróżniające i zapada w pamięć.

 

🧠 Blind boxy = maszyny dopaminowe

Blind boxy wykorzystują ten sam mechanizm co automaty do gry – intermittent reinforcement.

Dopamina uwalnia się nie wtedy, gdy dostajemy nagrodę, ale gdy jej oczekujemy.

Pop Mart projektuje serie z różnymi poziomami rzadkości – niektóre „common”, inne „secret rare” – napędzając potrzebę zakupu kolejnych blind boxów.

W rzeczywistości nie jest nawet istotne to, co jest w środku, ale to, że tego nie wiemy.

 

🧠 FOMO + społeczny dowód słuszności

Limitowane edycje aktywują obszary mózgu związane z przewidywaniem nagrody.

Kiedy influencer pokazuje swoją kolekcję, mózg odbiera to jako rekomendację od „znajomego”, a nie reklamę.

Scalperzy i rynek wtórny faktycznie POMAGAJĄ Pop Mart – utrzymują psychologiczne napięcie i budują jeszcze większą wartość.

 

🧠 Lipstick Effect – luksus w niepewnych czasach

W czasach niepewności ekonomicznej ludzie kupują małe luksusowe przedmioty jako emocjonalne „plastry”.

Labubu dla dorosłych to:

💸 Comfort buying – mniej niż 300 zł za radość w stresującym dniu

📺 Nostalgia – przypomina dzieciństwo, gdy „dziwne” było akceptowalne

💎 Status signaling – waluta społeczna wśród znajomych czy też na TikToku czy Instagramie

 

Czy blind boxy uzależniają?

Tak – wykorzystują dokładnie te same mechanizmy w mózgu co hazard, mając nawet przewagę:

✓ Nieprzewidywalność nagród

✓ Małe stawki (niski próg wejścia) 

✓ Społeczna akceptacja 

✓ Brak ograniczeń wiekowych

✓ Zawsze wygrywasz


W przeciwieństwie do hazardu każdy blind box gwarantuje jakąś nagrodę – to psychologicznie łagodzi frustrację.

 

Labubu w całym swoim szaleństwie ostatnich lat pozwala dorosłym powiedzieć:

„Ten świat jest dziwny, ale mogę z tym żyć.

Mogę może nawet to pokochać.”

W końcu zarówno my, jak i świat dokładnie taki jest – trochę słodki i wspaniały, a czasem trochę przerażający – i właśnie to czyni go tak ogromnym doświadczeniem i przeżyciem.

Teraz przyznać się – kto ma Labubu i nie zawaha się go użyć? 😉

 

PS

Więcej mechanizmów neuromarketingowych znajdziesz w naszym bestsellerze „NeuroMarketing Insight”

👉 nowy nakład jest już dostępny:

neuro-marketing.pl/ksiazka

#3

Twój mózg ma własną sieć autostrad, której nigdy nie widziałeś(-aś)

Każdego dnia 86 miliardów neuronów w Twojej głowie komunikuje się przez niewidzialne „autostrady” z białej substancji.

Co więcej, dzięki nowej technologii możemy je wreszcie zobaczyć!

🔍 Czym jest traktografia?

To przełomowa technika obrazowania, która pozwala „narysować mapę” połączeń w żywym mózgu. Wykorzystuje specjalny rodzaj rezonansu magnetycznego (dMRI), który śledzi ruch molekuł wody wzdłuż włókien nerwowych.

To jak GPS dla neuronów – pokazuje dokładne trasy, którymi podróżują impulsy elektryczne w Twoim mózgu.

 

🎯 Dwa kluczowe „szlaki”, które decydują o Twoim sukcesie:

1️⃣ Szlak korowo-rdzeniowy – Twoja „autostrada kontroli” – ten szlak biegnie od kory ruchowej wprost do rdzenia kręgowego. Kontroluje każdy świadomy ruch – od pisania na klawiaturze po uścisk dłoni podczas spotkania biznesowego.

2️⃣ Szlak czołowo-potyliczny dolny (IFOF) – Twój „procesor decyzji” – łączy płat czołowy z potylicznym, integrując informacje wzrokowe z funkcjami wykonawczymi. To tu rodzi się Twoja zdolność do szybkiego analizowania sytuacji i podejmowania trafnych decyzji.

 

⚡ Fascynujące odkrycia traktografii:

  • Osoby wielojęzyczne mają gęstsze połączenia między płatami czołowym a skroniowym (Green i wsp., 2007)

  • Muzycy wykazują wzmocnione szlaki łączące obszary słuchowe z motorycznymi (Bengtsson i wsp., 2005)

  • Londyńscy taksówkarze mają rozwinięte unikalne połączenia w hipokampie związane z nawigacją przestrzenną (Woollett i Maguire, 2011)

Traktografia zmienia nasze rozumienie plastyczności mózgu. Pokazuje, że nasze „neuralne autostrady” można wzmacniać przez całe życie – przez uczenie się nowych umiejętności, ćwiczenia fizyczne czy nawet medytację.

 

Każdy mózg ma unikalną „mapę drogową”. 

Twoje połączenia neuronalne są tak indywidualne jak odciski palców – nikt na świecie nie ma identycznej sieci jak Ty.

#4

Które horrory są najstraszniejsze z naukowego punktu widzenia?

🧠 131 uderzeń serca na minutę…

… i fala strachu – to efekt oglądania tego filmu.

250 osób.

Monitory tętna.

5 lat badań. 

I w końcu mamy odpowiedź: który horror fizjologicznie przeraża najbardziej?

 

📊 Zwycięzca? 

NIE Egzorcysta.

NIE Piła.

 

Najstraszniejszy film wszech czasów według nauki to… 

„Sinister” z 2012 roku.

Film niskobudżetowy, który większość pominęłaby scrollując Netflix.

 

A jednak dane są bezlitosne:

✓ Wzrost tętna o 34% – z 64 do 86 uderzeń/min (średnio) 

✓ Szczytowe tętno: 131 uderzeń/min 

✓ Wynik Science of Scare: 96/100 punktów

To wynik WYŻSZY niż kultowy „Egzorcysta”, „Paranormal Activity” czy „Koszmar z ulicy Wiązów”.

 

🧪 Jak to mierzono?

Naukowcy nie pytali „Jaki film Cię przeraził?”.

Zamiast tego podłączyli ochotników do monitorów i zmierzyli: 

→ Tętno spoczynkowe (średnio 65 uderzeń/min) 

→ Średni wzrost tętna podczas całego seansu 

→ Szczytowe skoki w „jump scare” 

→ Zmienność rytmu serca (wskaźnik utrzymującego się lęku)

Obiektywne dane, zero subiektywnych opinii.

 

🎬 TOP 9 filmów według Twojego tętna (Science of Scare 2024/2025): 

1️⃣ Sinister (2012) – 96/100 

2️⃣ Host (2020) – 95/100 

3️⃣ Skinamarink (2022) – 91/100 

4️⃣ Insidious (2010) – 90/100 

5️⃣ The Conjuring (2013) – 88/100 

6️⃣ Hereditary (2018) – 81/100  

7️⃣ Uśmiechnij się 2 (2024) – 79/100 (debiut na 7. miejscu)


8️⃣ Uśmiechnij się (2022) – 78/100

9️⃣ Egzorcysta (2005) – 76/100

(Kompletna lista 50 znajdziesz na końcu tego artykułu)

 

💡 Co horror robi z Twoim mózgiem?

Strach to więcej niż emocja, to ewolucyjny mechanizm przetrwania.

Kiedy oglądasz np. „Sinister”:

→ Organizm aktywuje reakcję „walcz lub uciekaj”

→ Kortyzol i adrenalina w górę 

→ Uwaga skupiona w 100% na ekranie 

→ Mózg przetwarza obraz JAKBY to było prawdziwe zagrożenie

 

Dlaczego te filmy działają najlepiej?

✓ Found footage (poczucie autentyczności) 

✓ Złowrogie dźwięki (bezpośrednia aktywacja ciała migdałowatego) 

✓ Stopniowe budowanie napięcia (lepsze niż proste „jump scare”) 

✓ Eksploatacja podstawowych lęków: ciemność, samotność, utrata kontroli

A Ty?

Który film tak Cię przeraził, że poczułeś(-aś) fizyczne objawy? 

Albo może wszystkie horrory uważasz za przereklamowane? 😏

—

PS

Jeśli chcesz się dowiedzieć, jak strach może sprzedawać, zajrzyj do rozdziału o nim w naszym strasznie dobrym bestsellerze „NeuroMarketing Insight” -> neuro-marketing.pl/ksiazka

 

Pełna lista 50 najstraszniejszych horrowów anglojęzycznych w kolejności od najstraszniejszego do tego najmniej z badanych:

  1. Sinister – 96

  2. Host – 95

  3. Skinamirink – 91

  4. Insidious – 90

  5. The Conjuring – 88

  6. Hereditary – 81

  7. Smile 2 – 79

  8. Smile – 78

  9. The Excorcism of Emily Rose – 76

  10. Talk To Me – 75

  11. Hell House LLC – 75

  12. The Conjuring 2 – 74

  13. It Follows – 74

  14. The Dark and The Wicked – 74

  15. The Descent – 74

  16. Paranormal Activity – 73

  17. The Babadook – 72

  18. A Quiet Place Part 2 – 71

  19. The Autopsy of Jane Doe – 70

  20. Insidious 2 – 70

  21. Oddity – 69

  22. The Ring – 69

  23. Terrifier 2 – 68

  24. Bring Her Back – 68

  25. Terrifier 3 – 68

  26. Stopmotion – 67

  27. A Quiet Place – 67

  28. Texas Chainsaw Massacre (1974) – 65

  29. Barbarian – 64

  30. A Nightmare on Elm Street (1984) – 64

  31. Halloween (1978) – 64

  32. Insidious: The Red Door – 64

  33. Hush – 63

  34. The Nun 2 – 63

  35. The Exorcist – 62

  36. The Visit – 62

  37. IT (2017) – 62

  38. The Conjuring: The Devil Made Me Do It – 61

  39. The Blair Witch Project – 58

  40. Paranormal Activity 2 – 57

  41. Evil Dead Rise – 57

  42. Immaculate – 55

  43. Lights Out – 54

  44. Longlegs – 54

  45. Saw X – 52

  46. 28 Days Later – 51

  47. The Grudge – 51

  48. Oculus – 51

  49. The Conjuring: Last Rites – 51

  50. Weapons – 51

Chcesz zwiększyć skuteczność w swojej firmie, dzięki najnowszej wiedzy z zakresu neuronauk i neuromarketingu?

Zapraszam do NeuroinsightLab.pl, gdzie:

Realizujemy badania neuromarketingowe – odkrywając to, co niewidzialne, aby być bliżej percepcji klientów. Dostarczamy praktyczne wskazówki dla biznesu, które pomagają w optymalizacji strategii, zwiększając skuteczność marketingu i sprzedaży, a także ulepszając projektowanie produktów, usług i interfejsów w zgodzie z rzeczywistymi potrzebami i oczekiwaniami klientów.

Pomagamy budować strategię opartą o najnowszą wiedzę z neuronauk i neuromarketingu – prowadzimy konsultacje i projekty doradcze, podczas których pomagamy firmom wykorzystać w praktyczny sposób zdobycze neuronauki i wdrożyć wiedzę o tym, jak działa mózg.

Edukujemy – prowadzimy dedykowane szkolenia, warsztaty i webinary, a także zbieramy najbardziej aktualną i wyselekcjonowaną wiedzę na:

Zastanawiasz się, jak NeuroNauka może pomóc Twojej firmie? Omówmy to podczas bezpłatnej konsultacji – wystarczy, że zarezerwujesz dogodny dla siebie termin na stronie: umow.NeuroinsightLab.pl

Gdzie ostatnio można było mnie usłyszeć?

[Webinary]

 

[Podcasty]

O mnie:

Marcin P. Stopa

Jestem ekspertem w wykorzystaniu neuronauki i NeuroTechnologii w biznesie, marketingu, HR oraz badaniach konsumenckich.

Jako Head of NeuroResearch w Neuroinsight Lab wykorzystuję najnowocześniejsze narzędzia takie jak EEG i eye-tracking wspierane przez AI do identyfikacji nieuświadomionych insightów konsumenckich. Celem mojego zespołu w Neuroinsight Lab jest dostarczanie rzetelnej wiedzy o mechanizmach ludzkiego umysłu, która zapewnia klientom przewagę konkurencyjną i sukces rynkowy. W ten sposób umożliwiamy firmom korzystanie z przewagi, którą mają takie firmy jak Apple, Microsoft, TikTok, Google, Procter and Gamble i nie tylko.

Jestem także współtwórcą Platformy NanoLearningowej SeeWidely.com umożliwiającej efektywny rozwój kompetencji pracowników w zaledwie 5 minut dziennie, która w 2023 r. została wyróżniona, zdobywając tytuł HR TECH Changer przyznawany przez Polskie Forum HR w partnerstwie z Pracuj Ventures. Dzięki implementacji zdobyczy (neuro)nauki SeeWidely.com wywiera pozytywny wpływ na sektor HR, rozwijając już ponad 300 organizacji, w tym topowe firmy z GPW i S&P500

Wierzę, że jednym z podstawowych celów naszego pokolenia jest stworzenie rozwiązań usprawniających nasze możliwości poznawcze, tak potrzebne do sprawnego funkcjonowania w coraz bardziej złożonym świecie.

Chętnie dzielę się swoją wiedzą o NeuroTechnologii, mózgu, praktycznym zastosowaniu neuronauki w marketingu, biznesie i na co dzień. Występowałem na scenach między innymi Mobile Trends for Experts, SAP Lab, Linkedin Local, IKEA Industry, Virtual Summit, DIMAQ, TXB.digital.

W skrócie: wykorzystuję i przekuwam wiedzę o funkcjonowaniu mózgu w praktyczne i efektywne rozwiązania biznesowe.

Zobacz, jak wdrażamy neuronaukę w biznesie w NeuroinsightLab.pl

Spodobał Ci się artykuł?
Wiedza jest po to, by się nią dzielić:

Źródła:

#1

[1] Afonso, C., Paixão, V. B., & Costa, R. M. (2012). Chronic Toxoplasma infection modifies the structure and the risk of host behavior. PLoS One, 7(3), e32489.

[2] Fredensborg, B. L., & Gasque, S. N. (2023). Expression of trematode-induced zombie-ant behavior is strongly associated with temperature. Behavioral Ecology, 34(6), 960-970.

[3] Johnson, S. K., Fitza, M. A., Lerner, D. A., Calhoun, D. M., Beldon, M. A., Chan, E. T., & Johnson, P. T. (2018). Risky business: linking Toxoplasma gondii infection and entrepreneurship behaviours across individuals and countries. Proceedings of the Royal Society B, 285(1883), 20180822.

[4] Martín-Vega, D., Garbout, A., Ahmed, F., Wicklein, M., Goater, C. P., Colwell, D. D., & Hall, M. J. (2018). 3D virtual histology at the host/parasite interface: visualisation of the master manipulator, Dicrocoelium dendriticum, in the brain of its ant host. Scientific Reports, 8(1), 8587.

[5] Vyas, A. (2015). Mechanisms of host behavioral change in Toxoplasma gondii rodent association. PLoS Pathogens, 11(7), e1004935.

[6] Webster, J. P., & McConkey, G. A. (2010). Toxoplasma gondii-altered host behaviour: clues as to mechanism of action. Folia Parasitologica, 57(2), 95-104.

 

#2

[7] Belk, R. W. (1988). Possessions and the extended self. Journal of Consumer Research, 15(2), 139-168.

[8] Calipari, E., Bagot, R. C., Purushothaman, I., Davidson, T. J., Yorgason, J. T., Peña, C. J., … & Deisseroth, K. (2016). In vivo imaging identifies temporal signature of D1 and D2 medium spiny neurons in cocaine reward. Proceedings of the National Academy of Sciences, 113(10), 2726-2731.

[9] Ferster, C. B., & Skinner, B. F. (1957). Schedules of reinforcement. Appleton-Century-Crofts.

[10] Grimmer, M., & Grimmer, L. (2019, December 28). Blind bags: how toy makers are making a fortune with child gambling. The Conversation.

[11] Lauder, L. (2001). Lipstick effect concept. Estee Lauder Companies.

[12] Lorenz, K. (1943). Die angeborenen Formen möglicher Erfahrung. Zeitschrift für Tierpsychologie, 5(2), 235-409.

[13] Norton, M. I., Mochon, D., & Ariely, D. (2012). The IKEA effect: When labor leads to love. Journal of Consumer Psychology, 22(3), 453-460.

[14] Salamone, J. D., Correa, M., Mingote, S., & Weber, S. M. (2003). Nucleus accumbens dopamine and the regulation of effort in food-seeking behavior: Implications for studies of natural motivation, psychiatry, and drug abuse. Journal of Pharmacology and Experimental Therapeutics, 305(1), 1-8.

[15] Stavropoulos, K. K., & Alba, L. A. (2018). “It’s so cute I could crush it!”: Understanding neural mechanisms of cute aggression. Frontiers in Behavioral Neuroscience, 12, 300.

[16] Stopa, M.P., Lupa, G. (2025). NeuroMarketing Insight – Zrozum klientów lepiej niż oni sami. Kraków: SeeWidely Publishing.

[17] Wang, L., Zhang, Y., Wang, W., Shi, Z., Shen, J., Li, M., & Xiang, Y. (2022). Blind box over-engagement and suicide risk among adolescents and young adults: Results of a large-scale survey. General Psychiatry, 35(4), e100742.

[18] Zack, M., Woodford, T. M., Tremblay, A. M., Steinberg, L., Belkin, K., Goldstein, A. L., & MacKillop, J. (2019). Dopaminergic signaling of uncertainty and the aetiology of gambling addiction. Progress in Neuropsychopharmacology, 99, 109847.

 

#3

[18] Bengtsson, S. L., Nagy, Z., Skare, S., Forsman, L., Forssberg, H., & Ullén, F. (2005). Extensive piano practicing has regionally specific effects on white matter development. Nature Neuroscience, 8(9), 1148-1150.

[19] Green, D. W., Crinion, J., & Price, C. J. (2007). Exploring cross-linguistic vocabulary effects on brain structures using voxel-based morphometry. Bilingualism: Language and Cognition, 10(2), 189-199.

[20] Jones, D. K., Knösche, T. R., & Turner, R. (2013). White matter integrity, fiber count, and other fallacies: the do’s and don’ts of diffusion MRI. NeuroImage, 73, 239-254.

[21] Mori, S., Crain, B. J., Chacko, V. P., & van Zijl, P. C. (1999). Three-dimensional tracking of axonal projections in the brain by magnetic resonance imaging. Annals of Neurology, 45(2), 265-269.

[22] Woollett, K., & Maguire, E. A. (2011). Acquiring “the Knowledge” of London’s layout drives structural brain changes. Current Biology, 21(24), 2109-2114.

 

#4

[23] MoneySuperMarket. (2024). Science of Scare 2024: The scariest movies ever made [Raport badawczy]. https://www.moneysupermarket.com/broadband/features/science-of-scare/

[24] Broadband Choices. (2020). The Science of Scare Project. https://www.broadbandchoices.co.uk/features/science-of-scare

[25] Clasen, M. (2017). Why horror seduces. Oxford University Press.

[26] Kerr, M., Siegle, G. J., & Orsini, J. (2019). Voluntary arousing negative experiences (VANE): Why we like to be scared. Emotion, 19(4), 682–698.

[27] Straube, T., Mentzel, H. J., & Miltner, W. H. (2010). Neural representation of anxiety and personality during exposure to anxiety-provoking and neutral scenes from scary movies. Human Brain Mapping, 31(1), 36-47.

[28] Palomba, D., Sarlo, M., Angrilli, A., Mini, A., & Stegagno, L. (2000). Cardiac responses associated with affective processing of unpleasant film stimuli. International Journal of Psychophysiology, 36(1), 45-57.

[29] Phelps, E. A., & LeDoux, J. E. (2005). Contributions of the amygdala to emotion processing: From animal models to human behavior. Neuron, 48(2), 175-187.

[30] Mobbs, D., Petrovic, P., Marchant, J. L., Hassabis, D., Weiskopf, N., Seymour, B., … & Frith, C. D. (2007). When fear is near: Threat imminence elicits prefrontal-periaqueductal gray shifts in humans. Science, 317(5841), 1079-1083.

[31] Ulrich-Lai, Y. M., & Herman, J. P. (2009). Neural regulation of endocrine and autonomic stress responses. Nature Reviews Neuroscience, 10(6), 397-409.

Rozmowa czy e-mail?
Chcesz dowiedzieć się jak neurobadania mogą pomóc w Twojej organizacji? Skontaktuj się z nami, używając formularza lub od razu zarezerwuj 30-minutową rozmowę w dogodnym dla siebie terminie.

Skontaktuj się z nami:





    Aby wysłać wiadomość musisz zaakceptować politykę prywatności.

    biuletyn neuroefektywnie